Eski Sevdalar

Eskiden "sevda"ların da bir ağırlığı varmış. İnsan bir kere sever,sevdiği uğruna deli de olurmuş divane de. Bu tür sevdalar da hep leyla ile mecnun başı çeker. Pekala bir şey soracağım,Leyla burun kıvırmasaydı mecnuna,"tamam" deseydi , aşkları böyle bir destan olur muydu? Mecnun o kadar deliliği yapar, o kadar şeye katlanır mıydı? Siz bunu düşünürken ben konudan sapmayayım. 

Eskiden sevgilerin bir ağırlığı varmış,uğruna çekilen dertler acılar,sevgilere güzellik , mana katarmış.. Şimdi öyle mi? Her önüne gelen seviyor arkadaş(sevdiğini sanıyor). İlaçların üstüne yazıyorlar ya hani "çocukların ulaşamayacağı yerlerde saklayın" diye, aynen öyle yazmalı işte sevdaların üstünde. Düşmemeli değerini bilmeyenlerin eline..

Her yakınlaşan çift,"senin için ölürüm" dememeli birbirine. Yeri gelir ölemez çünkü,seviyorum dediğini kişi için. 

"Ölene kadar seni seveceğim.." Basitleştirilmemeli yalancı ağızlarda. Zamanı gelir başkasına "seviyorum" dersin,dünyanın en adi yalancısı olursun o saniye..

"Sen çok farklısın benim için." Diyip özel hissettirmeye çalışılmamalı. Farklıysa demene gerek yok zaten o senin bakışından bile anlar bunu. Yeri gelir başkasıyla farklı şeyler yaşarsın,fahişeden farkın kalmaz,"farklı" olmak istediğin insanım yüreğinde...

Ne olursa olsun,ne yaşanırsa yaşansın,insan ihanet etmemeli. Ayrılık olabilir hatta çok kötü bir şekilde de olabilir bu ama hatıralara , anılara sahip çıkmalı insan. Bir cümle çok iyi anlatıyor bunu:"Bitti diye üzülme,yaşandı diye sevin.".

Eskiden ayrılan insanlar birbirinin arkasından atıp tutmazmış. Şimdi öyle mi? Zamanında "hayatım" dedikleri insanın arkasından etmedikleri küfür kalmıyor. Yaşanılan onca güzel şey , söylenen o kadar cümle , edilen onca yemin bir anda boşa çıkıyor.. Yaşadıklarını başkalarıyla paylaşıp , "hayatı" olan insanları küçük düşürmekten geri kalınmıyor. 

Eskiden insanlar tek bir çiçek için yaşarken şimdi "her çiçekten bal almayı" hayat felsefesi edinmiş çocuklardan geçinmiyor ortalık.. 

İnsanlar mesafelere,yoksulluklara,olanaksızlıklara rağmen sahip çıkarlarmış sevdalarına,şimdi tüm bunlar çözülmüşken en ufak bir sebepten kolay "ayrılık" girebiliyor sevenlerin arasına.. 

Zaman geçtikte sevdanın değeri yitiriliyor bence.. Sevmeyi bilmeyen insanlar çoğalıyor,sevmenin anlamını bilemeyen insanlar.. Zaman ileri gidiyor sürekli ama bazı şeyler çok geriliyor.. Çevrenize bir bakın,kadın erkek ayırt etmeden bakın. Sevdasına sahip çıkan kaç kişi var? Bir elin parmaklarını geçmez.

İnsan sevmekten soğuyor. Sevmeye çekiniyor çünkü yanlış kişiye denk gelme ihtimali çok fazla. Bu insanı geri çekiyor sevmekten.. Bazen "keşke" diyorum. Daha önceki zamanlarda yaşayıp , daha mert insanlarla tanışmak için.

 Fazla bir mal varlığı olmayan ama elindekinin değerini bilen insanlar.. Hep daha fazlasını istemek yerine,elindekiyle mutluluğu yaşayabilen insanlar.. Gerçek anlamda,sevdasıyla büyüyüp sevdasıyla toprak olan insanlar.. Hala varsa ve bu yazıyı okuyorsa öyle insanlar,insanlarımız, hepsine selam olsun en içten.. Zamana ayak uydurmaya çalışmasınlar sakın çünkü zamanın en değerli varlıkları böyle insanlar bence.. 

Bu kadar karamsar bir yazı yazmak istemezdim ama bugünümüzün fotoğrafını çekmeye çalıştım. Benim bulunduğum açıdan böyle bir fotoğraf çıktı..

Bir sonraki yazımda görüşmek üzere sağlıcakla kalın :)