Çok sevdiğime...

-

Hiç birini çok sevdiniz mi? o kadar çok ki kılına zarar gelse dünyaları yıkacağınız kadar,ben sevdim belki size söylediklerimden daha çok sevdim. Sonuç ne oldu peki o çok sevdim dediğim insanın sesini unuttum şimdi,kendimi onun yanında hayal etmeyi unuttum,onu o kadar çok sevmeyi unuttum,  ama gülüşünü,bana dokunuşunu hiçbir zaman unutmadım unutmak istedim mi? hayır, çünkü ne kadar üzülürsem üzüleyim  aklıma geldikçe yüzümün güldüğü nadir şeyler bunlar. Yıllardır yüzünü çok nadir görüyorum kafam önde yanından geçip  gidiyorum, eğer olurda göz göze gelirsek benim ona nasıl baktığımı görmesini istemediğim için... Şimdi sevgilisi var mutlu mu bilmiyorum, ki umarım mutludur üzülemem buna sadece eskisi gibi mutluluğunu benimle paylaşmaması dokunur, ikimizde belli bir yaşa geldik bazı şeylerin farkına vardık ayrı şehirlerde yaşamaya başladık gibi şeylerle avutuyorum kendimi,olurda bir gün tekrar birlikte olur musunuz diyenlere kesin bir dille  "hayır!" diyorum sadece kendimi kandırıyorum aslında eğer öyle bir imkanım olsa koşa koşa hayatımın en güzel günlerini geçirdiğim insana giderdim belki tekrar o güzel günleri beraber yaşarız diye diye....  ama yavaş yavaş alışıyorum yokluğuna beraber dinlediğimiz şarkıları dinlemiyorum, beraber gittiğimiz yerlere gitmiyorum  onsuz da mutlu olabiliyorum bazen birde o mutlulukta gülüşü gelince aklıma daha da mutlu oluyorum ama alışamıyorum galiba yokluğuna çok özlüyorum yanımda olmasını, canım sıkıldığı zaman ona koşmayı, onun yanında gülmeyi,ağlamayı ve eskisi gibi birbirimizi bu kadar çok sevmeyi.....
Bu şakıyı (http://www.youtube.com/watch?v=17oEXqecau0 ) hep onunla dinledim belki bu yazıyı görür de tekrar beraber dinleriz umuduyla hep birlikte dinleyelim... Bana ayırdığınız zaman için teşekkür ederim.. Çok sevin... 

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Saat Sabaha Karşı 5

-
Saat sabaha karşı 5. Şairin dediği  “ Ben seni bizim olmayan şarkının nakaratında, sabaha karşı 5 gibi sevdim.. İşte kimse o saatte seni ben gibi sevemez..” zamanın içerisindeyim. Hatta zamanın o kadar içindeyim ki, kaybolmuşum. Alttan Behzat Ç.de ki pilli bebek parçaları çalıyor. Belki tekrar başlarım. Efsane bir diziydi. İlk izleyiş tadını vermez ama olsun. Buraya epeydir yazmıyorum. Bloga bir baktım da en son “Eğer Konuşursam” yazısını yazmışım. Aslında bir daha yazmamayı düşünüyordum ama geceyi heceleyip sabaha kavuşturdum ve yapacak başka bir şeyim kalmadı. Bazen insan kendini kaybolmuş hisseder, bazen yalnız, bazen çaresiz, bazen mutsuz, bazen hiçbir şey hissedemez insan. Bazen de mutlu hisseder. Bu bana en uzak ihtimal gibi görünüyor. Artık o kadar tükenip yıprandım ki, ne hissettiğimi bile anlayamıyorum. Duygusuz gibiyim. Bütün duygularımı tükettiler.. Bazen bunları haketmedim diyorum. Sonra da içimdeki ses sonuna kadar hakettin diyor. Adam gibi sevmeyip, u...
Devamı

Eski Sevdalar

-
Eskiden "sevda"ların da bir ağırlığı varmış. İnsan bir kere sever,sevdiği uğruna deli de olurmuş divane de. Bu tür sevdalar da hep leyla ile mecnun başı çeker. Pekala bir şey soracağım,Leyla burun kıvırmasaydı mecnuna,"tamam" deseydi , aşkları böyle bir destan olur muydu? Mecnun o kadar deliliği yapar, o kadar şeye katlanır mıydı? Siz bunu düşünürken ben konudan sapmayayım.  Eskiden sevgilerin bir ağırlığı varmış,uğruna çekilen dertler acılar,sevgilere güzellik , mana katarmış.. Şimdi öyle mi? Her önüne gelen seviyor arkadaş(sevdiğini sanıyor). İlaçların üstüne yazıyorlar ya hani "çocukların ulaşamayacağı yerlerde saklayın" diye, aynen öyle yazmalı işte sevdaların üstünde. Düşmemeli değerini bilmeyenlerin eline.. Her yakınlaşan çift,"senin için ölürüm" dememeli birbirine. Yeri gelir ölemez çünkü,seviyorum dediğini kişi için.  "Ölene kadar seni seveceğim.." Basitleştirilmemeli yalancı ağızlarda. Zamanı gelir başkasına ...
Devamı

Herkesin içi karanlık ama ...

-
Resim
Herkesin içi karanlık ama bazılarımızın karanlığına yıldız olanlar var yetmiş seksen kiloluk evrenlerimizde. Ne yakınlaşabildiği ne de uzaklaştığı.. Etrafınıza bakın ; herkes gülümsüyor hayata en içtenliğiyle ya da biz öyle görüyoruz. En inandıkları bırakıyor kimilerini , kimilerini en sevdikleri. Kimileri sadece kırgın kimileri ise üzgün. Güneşli günler yerine aydınlık günler istemeliydik belki , yetinmeliydik elimizdekilerle. Elimizde hiç bir şey olmasa hayalleriyle yetinmeliydik istediklerimizin, hayallerimizin.  Fazla karamsar dersiniz benim için belki okuduğunuzda bunları ya da daha ne gördü ki bu genç adam. Yaşadığımız her anda sokuyoruz istemesekte bu tarz düşünçeleri bilinçaltımıza, hisleri kalbimize..  Her şeye rağmen yine taklit etmeye devam ediyoruz mutluluğu , her şey mükemmelmişcesine..
Devamı