?

Hep başkalarını mutlu etmek için yaşamadık mı ? Hep birilerine güvenmedik mi , kendimiz gibi. Kaçı kaldı yanımızda, kaçı anladı bizi biz gibi? Gittiklerinde hissetmedik mi yalnızlığın en kuytu köşesinin karanlığını? Ne zaman attık en içten kahkahamızı etrafımızı düşünemeden ? Hep devam etmek zorunda kalmadık mı duygunun en boktanını yaşarken ? Kaç kişi kaldı yanımızda , 1 2 ? 5 6 ? Kaçmak istemedik mi bulunduğumuz yerlerden ? 
Ya her acımızı gömmedik mi kalbimize güçlü gözükmek için ? Bazen mutluluğu biz kadar hak eden insanları üzmedik mi ? " Bir daha asla! " dediklerimizi yapmak zorunda kalmadık mı ? Dökmek istemedik mi içimizin acısını ,hissedebilecek insanlara ? 


Sormak istedik mi bu soruları kendimize, acıyı öz bilmişken ?

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Saat Sabaha Karşı 5

Eski Sevdalar

Herkesin içi karanlık ama ...