Vedalar Ve Çaylar

-
Islak bir şehrin,saçma sapan bi otogarından yazıyorum. Terkedilişlerin,ayrılıkların ve vedaların kokusunun sindiği bi otogar. Hızla yağan yağmurun,aceleyle ordan oraya koşuşturan insanların,elindeki mendili satmaya calışan bir kardeşin yanından yazıyorum. Bayat çayıma eşlik eden sigaramla beraber yazıyorum bu yazıyı size.

Bir vedanın kokusu yeni sinmişken üstüme,son öpücüğün nemi dururken yanağımda,yağmurun ardından açan güneş yüzüme vururken yazıyorum.

Vedalar yıpratır insanı,her veda bir saç teli daha beyazlatır.. Her son bakış,bir bekleyişe dönüşür. Ne yazık ki her bekleyiş,mutlu bi sonuca dönüşmez hayatta. Vedadan sonra,paketin içinde kalmış son sigara gibi olur insan. Kendini yalnız hisseder,boşlukta hisseder. Aklında dönüp durur son sahneler,son sarılmalar,son bakışlar ama çıkamaz işin içinden. Vedalar yıpratır insanı,her veda bir kırışıklık daha ekler insanın yüzüne. 

En zoru bekleyen olmaktır,günü saati saymaktır. Çünkü bekleyen sensen,geçmez saatler günler. Geceler bağlamaz günleri birbirine,güneş doğmaz karanlığın en zifiri olduğu anda. Beklemek,herkesin yapabileceği iş değildir. Seven insan bekler,ümidi,umudu olmasada,bir cümle için bekler,bir bakış için bekler. Bir bakışta yaratır kendine umudu. Bir cümlede bulur o asgari ümidi. Çünkü ihtiyacı vardır buna,kendini ona bağlayacak bir şeyler bulmaya. 

Yağmur durdu,güneş kendini gösterdi.. Otogarın kalabalıklığı biraz daha azaldı. Mendilci çocuk gözden kayboldu. Sigaram bitti ama çaycı abi karşıdan bi tane daha getiriyor. Vedaların dili olmuş çay.. 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Saat Sabaha Karşı 5

-
Saat sabaha karşı 5. Şairin dediği  “ Ben seni bizim olmayan şarkının nakaratında, sabaha karşı 5 gibi sevdim.. İşte kimse o saatte seni ben gibi sevemez..” zamanın içerisindeyim. Hatta zamanın o kadar içindeyim ki, kaybolmuşum. Alttan Behzat Ç.de ki pilli bebek parçaları çalıyor. Belki tekrar başlarım. Efsane bir diziydi. İlk izleyiş tadını vermez ama olsun. Buraya epeydir yazmıyorum. Bloga bir baktım da en son “Eğer Konuşursam” yazısını yazmışım. Aslında bir daha yazmamayı düşünüyordum ama geceyi heceleyip sabaha kavuşturdum ve yapacak başka bir şeyim kalmadı. Bazen insan kendini kaybolmuş hisseder, bazen yalnız, bazen çaresiz, bazen mutsuz, bazen hiçbir şey hissedemez insan. Bazen de mutlu hisseder. Bu bana en uzak ihtimal gibi görünüyor. Artık o kadar tükenip yıprandım ki, ne hissettiğimi bile anlayamıyorum. Duygusuz gibiyim. Bütün duygularımı tükettiler.. Bazen bunları haketmedim diyorum. Sonra da içimdeki ses sonuna kadar hakettin diyor. Adam gibi sevmeyip, u...
Devamı

Eski Sevdalar

-
Eskiden "sevda"ların da bir ağırlığı varmış. İnsan bir kere sever,sevdiği uğruna deli de olurmuş divane de. Bu tür sevdalar da hep leyla ile mecnun başı çeker. Pekala bir şey soracağım,Leyla burun kıvırmasaydı mecnuna,"tamam" deseydi , aşkları böyle bir destan olur muydu? Mecnun o kadar deliliği yapar, o kadar şeye katlanır mıydı? Siz bunu düşünürken ben konudan sapmayayım.  Eskiden sevgilerin bir ağırlığı varmış,uğruna çekilen dertler acılar,sevgilere güzellik , mana katarmış.. Şimdi öyle mi? Her önüne gelen seviyor arkadaş(sevdiğini sanıyor). İlaçların üstüne yazıyorlar ya hani "çocukların ulaşamayacağı yerlerde saklayın" diye, aynen öyle yazmalı işte sevdaların üstünde. Düşmemeli değerini bilmeyenlerin eline.. Her yakınlaşan çift,"senin için ölürüm" dememeli birbirine. Yeri gelir ölemez çünkü,seviyorum dediğini kişi için.  "Ölene kadar seni seveceğim.." Basitleştirilmemeli yalancı ağızlarda. Zamanı gelir başkasına ...
Devamı

Herkesin içi karanlık ama ...

-
Resim
Herkesin içi karanlık ama bazılarımızın karanlığına yıldız olanlar var yetmiş seksen kiloluk evrenlerimizde. Ne yakınlaşabildiği ne de uzaklaştığı.. Etrafınıza bakın ; herkes gülümsüyor hayata en içtenliğiyle ya da biz öyle görüyoruz. En inandıkları bırakıyor kimilerini , kimilerini en sevdikleri. Kimileri sadece kırgın kimileri ise üzgün. Güneşli günler yerine aydınlık günler istemeliydik belki , yetinmeliydik elimizdekilerle. Elimizde hiç bir şey olmasa hayalleriyle yetinmeliydik istediklerimizin, hayallerimizin.  Fazla karamsar dersiniz benim için belki okuduğunuzda bunları ya da daha ne gördü ki bu genç adam. Yaşadığımız her anda sokuyoruz istemesekte bu tarz düşünçeleri bilinçaltımıza, hisleri kalbimize..  Her şeye rağmen yine taklit etmeye devam ediyoruz mutluluğu , her şey mükemmelmişcesine..
Devamı